فانوس نوشت!
سوگند به "قلم" و آنچه نویسد...فانوس نوشت!
سوگند به "قلم" و آنچه نویسد...آبی چمنی...سبز آسمونی...!
از آنجایی که وقتی بشری زبانش به سخن نچرخد واژه ها در پی هم در مغز تلنبار میشود...باید راه دیگری برای خلوت کردن کله یافت که بنده نوشتن را بر گزیدم!
ادامه...
شب نوشت...
لَمسِ همه ى رنج هاى آدمى از پُشت صداىِ شَفافِ کلاویه هاى چوبى از عُمقِ بى انتهاى شب؛ ما آدم ها چقدر تنهاییم اما چقدر امید داریم، چقدر خسته ایم اما چقدر ستاره ها رو میشماریم! ما قرن هاست که آرزوهامون رو براىِ هلالِ نقره اىِ آسمون شب نجوا میکنیم...
پى نوشت: ولى من خیلى دلم تنگه، انصافانه س؟!
شب نوشت!
بعضی وقتا هم وقتى دارم یه پیامُ جواب میدم؛ مغزم یه چیزى میگه بعد دستم در ظالمانه ترین حالت ممکن یه چیز دیگه تایپ میکنه! خود درگیر کى بودم من؟! :)))
پى نوشت: ولى من شب ها یه آدم دیگه م؛ تامام!
شب نوشت...
نمى دونم این چه فازیه شبایى که مى دونى صبحش باید زود پاشى بیشتر در مقابل خوابیدن مقاومت میکنى! الان مى دونم صبح سختم میشه ها؛ ولى بازم نمى خوابم!
پى نوشت: بهترین سه ماهِ سال؟! چه کسى این سخن گوهر بار را فرموده است؟!
پى نوشت ٢: کسى پاسخگو نیست؟!
پى نوشت ٣:اگر مرداد نبود!
شب نوشت...
می خواستم یه چیز بگم؛ پشیمون شدم! همیشه پشیمون میشم؛ دقیقا سرِ بزنگاه!
پی نوشت: پادشاه فصل ها پاییز!
پی نوشت٢: کل امروز بارونی بود، بارونی و سرد!
شب نوشت...
خوشحالم دیگه ؛ همینجوری!
پی نوشت: بزرگی می گفت همیشه واسه همه چی دنبال دلیل نباشید!
پی نوشت٢: همین که شبه کافی نیست؟!
پی نوشت٣: قضاوت نکنیم!
پی نوشت ٤: غبار غم برود حال خوش شود! #حضرت_حافظ